Κάθε κρίση είναι μια μορφή μύησης. Κάτι παλιό πεθαίνει, για να γεννηθεί κάτι πιο αληθινό. Κάθε ψυχή, αργά ή γρήγορα, ακούει ένα κάλεσμα. Δεν είναι φωνή, δεν είναι σκέψη , είναι ένα ρίγος που περνά από το σώμα όταν κάτι μέσα μας θυμάται ποιοι είμαστε.Ο Jung το ονόμασε “κάλεσμα του Εαυτού” — η πορεία προς το κέντρο, εκεί όπου το προσωπικό συναντά το αιώνιο.Οι παλιοί το ήξεραν μέσα από τα Μυστήρια, τις τελετές, τα όνειρα και τους μύθους. Εμείς σήμερα το ζούμε με άλλους τρόπους: στις απώλειες, στις κρίσεις, στις στιγμές που η ζωή μας διαλύει για να ξαναγεννηθούμε.Το βάθος δεν είναι σκοτάδι, είναι μήτρα. Εκεί όπου η ψυχή ωριμάζει…