Δεν θεραπεύει η μέθοδος, αλλά η σχέση. Το βλέμμα που μας δέχεται όπως είμαστε. Στην καρδιά κάθε θεραπείας βρίσκεται η σχέση. Δεν είναι οι τεχνικές, ούτε οι θεωρίες, αλλά η αίσθηση ότι κάποιος είναι εκεί — αληθινά.Όταν ο άνθρωπος νιώσει πως μπορεί να μιλήσει χωρίς φόβο και να ακουστεί χωρίς κρίση, κάτι βαθύ αρχίζει να αλλάζει.Η αποδοχή δεν είναι παθητικότητα, είναι πράξη θάρρους. Είναι το βλέμμα που λέει: «Σε βλέπω όπως είσαι, και είσαι αρκετός».Μέσα σε αυτή τη ζεστασιά, ο ψυχισμός βρίσκει χώρο να αναπνεύσει, να θεραπευτεί, να ξαναπιστέψει στη δυνατότητα του δεσμού.Γιατί τελικά, κανείς δεν θεραπεύεται μόνος.